Lucio Dalla

Caruso

Qui dove il mare luccica

e tira forte il vento

su una vecchia terrazza davanti al golfo di Sorrento

un uomo abbraccia una ragazza

dopo che aveva pianto

poi si schiarisce la voce e ricomincia il canto:

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint' e' vene sai...

Vide le luci in mezzo al mare

pensò alle notti la in America

ma erano solo le lampare

e la bianca scia di un'elica

sentì il dolore nella musica

si alzò dal Pianoforte

ma quando vide la luna uscire da una nuvola

gli sembrò più dolce anche la morte

Guardò negli occhi la ragazza

quegli occhi verdi come il mare

poi all'improvviso uscì una lacrima

e lui credette di affogare.

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

e scioglie il sangue dint'e vene sai...

Potenza della lirica

dove ogni dramma e' un falso

che con un po' di trucco e con la mimica

puoi diventare un altro

Ma due occhi che ti guardano

così vicini e veri

ti fanno scordare le parole

confondono i pensieri.

Così diventò tutto piccolo

anche le notti la in America

ti volti e vedi la tua vita

come la scia di un'elica.

Ah si, e' la vita che finisce

ma lui non ci pensò poi tanto

anzi si sentiva felice

e ricominciò il suo canto:

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint'e vene sai...

Te voglio bene assai

ma tanto tanto bene sai

e' una catena ormai

che scioglie il sangue dint'e vene sai...

Lucio Dalla

Caruso

Εδώ που η θάλασσα λάμπει

και φυσάει δυνατά ο άνεμος

στην παλιά βεράντα στον κόλπο του Σορέντο

ένας άντρας αγκαλιάζει μια κοπέλα που έχει κλάψει

Έπειτα καθαρίζει το λαιμό του

και αρχίζει πάλι να τραγουδάει:

«Σε θέλω τόσο πολύ

τόσο μα τόσο πολύ, ξέρεις

είναι μια αλυσίδα

που πιέζει το αίμα στις φλέβες, το ξέρεις»

Είδε τα φώτα στη θάλασσα

και σκέφτηκε τις νύχτες εκεί στην Αμερική

αλλά ήταν μόνο τα φώτα από τα ψαροκάικα

και το λευκό από τα νερά μιας προπέλας.

Ένιωσε τον πόνο από τη μουσική

και σηκώθηκε από το πιάνο

όταν όμως είδε το φεγγάρι να ξεπροβάλλει πίσω από ένα σύννεφο

ακόμη και ο θάνατος του φάνηκε πιο γλυκός.

Κοίταξε την κοπέλα μέσα στα μάτια

εκείνα τα πράσινα σαν τη θάλασσα μάτια

και τότε ξαφνικά ένα δάκρυ κύλησε

και νόμισε πως θα πνιγεί

«Σε θέλω τόσο πολύ

τόσο μα τόσο πολύ, ξέρεις

είναι μια αλυσίδα

που πιέζει το αίμα στις φλέβες, το ξέρεις»

Η δύναμη της όπερας

όπου το κάθε δράμα είναι μία απάτη

όπου με λίγο μακιγιάζ και λίγη υποκριτική

μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος…

Αλλά, δυο μάτια που σε κοιτάζουν

από τόσο κοντά και τόσο αληθινά

σε κάνουν να ξεχάσεις τα λόγια σου

και να μπερδέψεις τις σκέψεις σου.

Έτσι γίνονται όλα μικρά,

ακόμα και οι νύχτες εκεί στην Αμερική

γυρνάς και βλέπεις πίσω τη ζωής σου

μέσα στον αφρό από τα νερά μιας προπέλας

Αχ ναι, είναι η ζωή που τελειώνει

αλλά δεν ανησυχεί καθόλου πια γι’ αυτό

αντίθετα ένιωθε ήδη ευτυχισμένος

και συνέχισε το τραγούδι του

«Σε θέλω τόσο πολύ

τόσο μα τόσο πολύ, ξέρεις

είναι μια αλυσίδα

που πιέζει το αίμα στις φλέβες, το ξέρεις»

«Σε θέλω τόσο πολύ

τόσο μα τόσο πολύ, ξέρεις

μια αλυσίδα είναι

που πιέζει το αίμα στις φλέβες, το ξέρεις»

Μετάφραση - Επιμέλεια:

Κωνσταντίνος Καρεμφύλλης