Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη 07 Μαρτίου 2023

Park Im Gyu / 박임규

Πέρασε η ώρα πια, μα που είσαι επιτέλους;

Μου είχες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ

Θα σου πω, σαν σε δω, να προσέχεις άγγελέ μου

και έγραψα ένα τραγούδι παιδικό…

Μουσική μόνο μια που γυρνάει και ζαλίζει

Στα στενά που γυρνάς και που γύρω τριγυρνάς

Αεράκι απαλό που φυσάει και εξαγνίζει

Να σε φέρει λίγο λίγο προς τα εδώ

Λουλουδάκι πορφυρό θα σου δώσω άγγελέ μου

Να το δέσεις στα μαλλιά ιερό και φυλακτό

Θα σου πω, σαν σε δω, να προσέχεις άγγελέ μου

Και έγραψα ένα τραγούδι παιδικό…

"Παιδικό τραγούδι"

Νίκος Κολλάρος, Μαρία Σπυροπούλου,

Σπείρα Σπείρα, Σταμάτης Κραουνάκης

Τι είναι η πατρίδα μας;

Μια χώρα όπου για το τίποτα ανθρώπινες ψυχές ανεβαίνουν στο ουρανό: νέα παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένοι, όλοι είναι κατάλληλοι για τον θάνατο.

Μια χώρα βιτρίνα, για το θεαθήναι των αγρίων που βολεύονται με χάντρες και καθρεφτάκια: ισχυρή οικονομία (επιδομάτων), επιτελικό κράτος (κομματόπαιδων), εντεταλμένη (έγκυρη) ειδησεογραφία, (νόμιμες) "επισυνδέσεις" και άλλε εύθυμε ιστορίε.

Μια χώρα όπου την «ειωθυίαν αντίληψιν των λέξεων αντήλλαξαν τη δικαιώσει»: την καθιερωμένη σημασία των λέξεων την άλλαξαν κατά πώς τους συνέφερε. Όπου "συγγνώμη" σημαίνει ότι φταίνε βασικά όλοι οι άλλοι.

Όπου βρέθηκε ο τρόπος, και κατ΄ όνομα Δημοκρατία να υπάρχει, και η προπαγάνδα να απολαμβάνει ηδονικά τα αποτελέσματα των πτυχίων που τη σπούδασαν, και η χειραγώγηση να είναι αποδοτική όσο ποτέ – τι Bachelor, τι Survivor, τι Gntm, τι Pretenderis, τι Porto Salte, τι μπάλα στα γήπεδα, τι γυναίκες στα πατώματα και αφιονισμένοι στα κάγκελα. Τώρα που βρέθηκε ο τρόπος, πάρε τηλεόραση, πάρε δημοσιογράφους, πάρε δικαστές, πάρε λογαριασμούς στο τουίτερ, τρολ στο φέισμπουκ και αποτελέσματα στο γκουκλ.

"Give me absolute control / Over every living soul / And lie beside me, baby / That's an order. / Give me Stalin and St. Paul / I've seen the future, brother / It is murder". (L. Cohen)

Μια χώρα όπου πλέον η Πολιτική είναι άχρηστη, ακόμη και ως άχρωμη διαχείριση ή μηχανική διεκπεραίωση, γιατί τώρα υπάρχει μόνο η «Επικοινωνιακή Πολιτική»: αν μπορείς να προκαλείς συναισθήματα ή απάθεια κατά βούληση, όλα τα άλλα περισσεύουν.

Αν μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους πως ό,τι τους συμβαίνει είναι για το καλό τους («Όλα για κάποιο σκοπό γίνονται!»), ότι ο μισθός που κόπηκε είναι για το καλό της οικονομίας, ότι το ρεύμα ανέβηκε γιατί η αγορά αυτορυθμίζεται, ότι αυτοί που τους βαράν είναι για το καλό τους, ότι τα γρήγορα τραίνα γρήγορα συγκρούονται, ότι είσαι μια There Is No Alternative Τίνα με αφέλειες, ατίθασα τσουλούφια και ζιβάγκο, τότε είσαι μεγάλος μάγκας: τη μια βουρκώνεις από καημό, την άλλη αφήνεις γένια, damage control για να φαν και οι κότες, family friendly as usual με τον σκύλο στα πόδια σου.

Και μετά, πηγαίνεις στον καθρέφτη του μπάνιου κάνεις γκριμάτσες, βγάζεις τη γλώσσα και γελάς, όπως συνήθως γελάς. Δηλαδή σαν κάποιος που γελάει με όλους, αλλά ποτέ με τον εαυτό του.

In a manner of speaking

Το βιβλίο*

Το σκεφτόταν συχνά.

Όσο εκείνο αργούσε, το σκεφτόταν καθημερινά, φορές φορές, σε ακατάστατες ώρες: τα βράδια της αγρύπνιας, στο δρόμο για τη δουλειά, σε κάποιο βιαστικό καφέ, στις διαδρομές για το πατρικό ή στο βραδινό περπάτημα δίπλα στη θάλασσα.

Προπαντός εκεί, άλλοτε με τον αέρα να κρυώνει το δεξί αυτί στον πηγαιμό και το αριστερό στην επιστροφή, να πληρώνεται εναλλάξ το χρέος στον άνεμο και τη θάλασσα. Γιατί τα υλικά του ήταν από αέρηδες των βουνών και θάλασσες με βαθύ μπλε και φυσικά από γη και ίσως από φωτιά σε μέρες παθών και καμένων ελαιόκλωνων (κάπου στη Χαλκιδική). Γιατί εκείνη -ειδικά εκείνη- έβαζε τα κύματα να τραγουδούν το τραγούδι της, πέρα δώθε, πέρα δώθε, πέρα δώθε, στο «πέρα» η μεγάλη πόλη με τα φώτα γεμάτα υποσχέσεις και στο «δώθε» αυτή η απέναντι ακτή, αγαπημένη στο ανεμόβροχο και την αμηχανία. Και ήταν πανταχού παρούσα η θάλασσα, ακόμη και αν κρυβόταν πίσω από τον υγρό άνεμο, το βρεγμένο χώμα ή τη λάβα των ηφαιστείων.

Πάει καιρός, χρόνος πολύς, πέρασαν σεισμοί, λιμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, πανδημίες, επεισόδια μιας ζωής που εκπαιδεύτηκε στην ολιγάρκεια, την πείνα, το χαμόγελο και τη συγκρατημένη χαρά, πάει καιρός από τότε που μαζεύτηκαν τα σαρώματα ενός μυαλού σε ανησυχία κι έφτιαξαν μία στοίβα από

λέξεις,

προτάσεις,

φράσεις,

δηλώσεις,

αφορισμούς,

θρήνους,

θυμούς

γέλια,

στίξη,

υπαινιγμούς

και μια λανθάνουσα δραματικότητα.

Και όσο εκείνο καθυστερούσε, τόσο έπαιρνε το σχήμα μιας έμμονης ιδέας, όπως η λογική για τους ψυχίατρους, η ανάσταση για τους πιστούς, η ορθογραφία για τους φιλολόγους και η βροχή για τους γεωργούς.

Αλλά τελικά ήρθε: ήσυχα και απλά, χωρίς πολλά, με λιγοστό θόρυβο στις σελίδες που φτεροκοπούσαν αργά προς τον ήλιο τη μέρα και μπροστά από το φεγγάρι τη νύχτα. Μίνιμαλ προσδοκίες όπως και η φωτογραφία στο εξώφυλλο: δύο φιγούρες να περπατούν ανάλαφρα, εκεί που ο ουρανός του ωκεανού συναντά τη θάλασσα και η θάλασσα τη στεριά. «Το να συνεχίζεις σημαίνει να πηγαίνεις μακριά. Το να πηγαίνεις μακριά σημαίνει να επιστρέφεις»: Υποτονθορυσμός σε ντο ελάσσονα από το τον Λάο Τσε.

Αυτό ήταν λοιπόν: Ακόμη και στο τέλος του κόσμου, μπορείς να συνεχίσεις να περπατάς.

ΥΓ: Δείγμα κειμένου του βιβλίου (κι ένα ευχαριστώ για την τιμή) μπορείτε να ακούσετε από τον ποιητή Τέλλο Φίλη, εδώ.

"Είναι η άρνηση πια" στη μνήμη του Θάνου Μικρούτσικου.

* «Η Τρυφερή Σοφία» είναι ο τίτλος του βιβλίου του Κωνσταντίνου Ν. Καρεμφύλλη που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Εντευκτηρίου στη Θεσσαλονίκη μέσα στον Δεκέμβριο του 2022. Το βιβλίο περιλαμβάνει ένα σώμα 48+1 κειμένων, πρωτότυπων ή δημοσιευμένων κατά καιρούς σε εφημερίδες, περιοδικά και ιστοσελίδες και χωρισμένων σε τέσσερις ενότητες-εποχές. Πρόκειται για κείμενα λογοτεχνικά στο περίγραμμα, φιλοσοφικά στο εσωτερικό τους, ανάμεσα στην ποίηση και τον προσωπικό στοχασμό: Μια ποιητική πεζογραφία στοχαστικού χαρακτήρα για την περιπέτεια του καθημερινού.

Βιβλιοπωλεία όπου μπορείτε να βρείτε το βιβλίο (με αλφαβητική σειρά και με αντίστοιχο link):

Ακυβέρνητες Πολιτείες, Ιανός, Μαλλιάρης, Πάργα (Κύπρος), Πρωτοπορία, Σολώνειο (Κύπρος), Booktalks.gr, Captainbook.gr, Politeianet.gr

Κωνσταντίνος Ν. Καρεμφύλλης

E-keimena.gr

Ιστότοπος για την Ελληνική Γλώσσα στην εκπαίδευση

και πεδίο βολής εξαιρετικών κειμένων στο διαδίκτυο.

Αγαπητοί φίλοι,

Το περιεχόμενο της ιστοσελίδας είναι ελεύθερο και ανοιχτό προς ανάγνωση και χρήση, για κάθε ενδιαφερόμενο.

Από την άποψη αυτή

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή χρήση μέρους ή του συνόλου των αναρτήσεων που περιλαμβάνονται στον ιστότοπο αυτό από μαθητές, εκπαιδευτικούς ή άλλους "κυβερνοναύτες", χωρίς να απαιτείται προηγουμένως κάποια προφορική ή γραπτή άδεια από το διαχειριστή.

Αν βρίσκετε και εσείς κάποιο νόημα στο μοίρασμα και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και τη σκέψη, μπορείτε να αναφέρετε τον ιστότοπο ως πηγή, προκειμένου να τον γνωρίσουν και ενδεχομένως να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι.

Μπορείτε επίσης να προτείνετε και εσείς κάποιες αναρτήσεις (κείμενα, υλικό διδασκαλίας, κ.λπ.) γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας, την ηλεκτρονική σας διεύθυνση και στέλνοντάς τα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

e.keimena[ant]yahoo[teleia]gr

Η ευθύνη της τελικής επιλογής του υλικού ανήκει στη διαχείριση του Ιστότοπου.

Τεχνική Υποστήριξη: gr-net.gr