Σε σύνδεση τώρα

Έχουμε 71 επισκέπτες συνδεδεμένους
Ποιητικά κείμενα - Charles Baudelaire
Σάββατο, 05 Δεκέμβριος 2009 22:15

 

Charles Baudelaire

 

Enivrez-Vous

 

 

Il faut être toujours ivre.
Tout est là:
c'est l'unique question.
Pour ne pas sentir
l'horrible fardeau du Temps
qui brise vos épaules
et vous penche vers la terre,
il faut vous enivrer sans trêve.
Mais de quoi?
De vin, de poésie, ou de vertu, à votre guise.
Mais enivrez-vous.
Et si quelquefois,
sur les marches d'un palais,
sur l'herbe verte d'un fossé,
dans la solitude morne de votre chambre,
vous vous réveillez,
l'ivresse déjà diminuée ou disparue,
demandez au vent,
à la vague,
à l'étoile,
à l'oiseau,
à l'horloge,
à tout ce qui fuit,
à tout ce qui gémit,
à tout ce qui roule,
à tout ce qui chante,
à tout ce qui parle,
demandez quelle heure il est;
et le vent,
la vague,
l'étoile,
l'oiseau,
l'horloge,
vous répondront:
"Il est l'heure de s'enivrer!
Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps,
enivrez-vous;
enivrez-vous sans cesse!
De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise."

 

 

 

 

Charles Baudelaire

 

Get Drunk

 

Always be drunk.
That's it!
The great imperative!
In order not to feel
Time's horrid fardel
bruise your shoulders,
grinding you into the earth,
Get drunk and stay that way.
On what?
On  wine, poetry, virtue, whatever.
But get drunk.
And if you sometimes happen to wake up
on the porches of a palace,
in the green grass of a ditch,
in the dismal loneliness of your own room,
your drunkenness gone or disappearing,
ask the wind,
the wave,
the star,
the bird,
the clock,
ask everything that flees,
everything that groans
or rolls
or sings,
everything that speaks,
ask what time it is;
and the wind,
the wave,
the star,
the bird,
the clock
will answer you:
"Time to get drunk!
Don't be martyred slaves of Time,
Get drunk!
Stay drunk!
On wine, virtue, poetry, whatever!"

 

 

 

 

Κάρολος Μπωντλαίρ

 

Μεθύστε

 

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.

Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία

Εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.

Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου

ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας

καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,

πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα.

Ἀλλὰ μὲ τί;

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, με ότι σᾶς ἀρέσει.

Ἀλλὰ μεθύστε.

 

Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,

στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,

μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,

ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι ήδη ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,

ρωτῆστε τὸν ἀέρα,

τὸ κύμα,

τὸ ἄστρο,

τὸ πουλί,

τὸ ρολόι,

τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει,

τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,

τὸ κάθε τί ποὺ κυλᾶ,

τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,

ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,

καὶ ὁ ἀέρας,

τὸ κύμα,

τὸ ἄστρο,

τὸ πουλί,

τὸ ρολόι,

θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:

Εἶναι ἡ ὥρα της μέθης!

Γιὰ νὰ μὴν γίνετε οἱ μαρτυρικοί σκλάβοι τοῦ Χρόνου,

μεθύστε,

μεθύστε χωρὶς διακοπή!

Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, με ότι σᾶς ἀρέσει.

 

 

Πηγή για την ελληνική μετάφραση:

http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/

charles_baudelaire_poems.htm

Αναδημοσίευση: e-keimena.gr

 

 

 

 

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 06 Δεκέμβριος 2009 00:45