Δώδεκα χρόνια

Η γραμμή που έμεινε
Αληθινή, που έγινε
αληθινή:…το δικό σου
σπίτι στο Παρίσι-
βωμός των χεριών σου.

Τρεις φορές πέρασε η ανάσα,
Τρεις φορές πέρασε η λάμψη.
………………………………
Κάτι βουβαίνεται, κάτι κουφαίνεται
Πίσω απ' τα μάτια.
Βλέπω το φαρμάκι ν' ανθίζει.
Σε κάθε λέξη και μορφή.

Πήγαινε. Έλα.
Ο έρωτας σβήνει τ' όνομά του: σου αφιερώνεται.

Paul Celan
«Tου Κανενός το Ρόδο»
Εκδ. Άγρα, 1995
Σελ. 85