Σε σύνδεση τώρα

Έχουμε 122 επισκέπτες συνδεδεμένους
Μουσική - Τα Μονοπάτια, οι Ιστορίες των Τραγουδιών
Συντάχθηκε απο τον/την Κ. Καρεμφύλλης   
Πέμπτη, 24 Νοέμβριος 2016 23:01

 

DANCE ME TO THE END OF LOVE

LEONARD COHEN 1984

 

https://www.youtube.com/watch?v=NGorjBVag0I

 

Το «Dance me to the end of love” γράφτηκε το 1984 από τον Leonard Cohen και συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «Various Positions». Είναι από τα γνωστότερα τραγούδια του Cohen, αγαπημένο, μελωδικό, διαχρονικό. Για πολλούς είναι το απόλυτο ερωτικό τραγούδι. Χαρακτήρισε στιγμές ερωτευμένων, εξέφρασε τα αισθήματά τους, χορεύτηκε σε γάμους και γενικά συνέδεσε τη ύπαρξή του με περιόδους μεγάλης αγάπης. Και είναι έτσι περίπου, αλλά και κάπως διαφορετικά. Η αγάπη που περιγράφει το κομμάτι, είναι η αγάπη λίγο πριν το θάνατο.

 

Το «Dance me to the end of love» δεν είναι μόνο ένα τραγούδι αγάπης, αλλά και ένα ξόρκι θανάτου για όσα συνέβαιναν στα κρεματόρια του ναζισμού. Ένα δημιούργημα που αναφέρεται στο ολοκαύτωμα των Εβραίων.

 

Το τραγούδι περιγράφει τη φρίκη της απαίτησης να παίζουν μουσική, οι ίδιοι οι κρατούμενοι στους διαδρόμους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, την ώρα που οι μελλοθάνατοι οδηγούνταν για να καούν στα κρεματόρια. Οι Ναζί διάλεγαν αυτούς που επρόκειτο να θανατωθούν και υποχρέωναν συγκρατούμενούς τους μουσικούς να παίζουν κλασσική μουσική την ώρα που αυτοί περνούσαν από μπροστά τους.

 

Σύμφωνα με το δημιουργό του Leonard Cohen «Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική,την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το “χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».

 

 

ΠΗΓΕΣ:

https://en.wikipedia.org/wiki/Dance_Me_to_the_End_of_Love_(song)

https://kollectnews.org/2015/11/09/dance-me-to-the-end-of-love-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84/

http://webradiosoul.blogspot.gr/2013/05/h-dance-me-to-end-of-love.html

 

 

 

Επιμέλεια - Συγκέντρωση υλικού: Κ. Καρεμφύλλης

www.e-keimena.gr

 

 

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Πέμπτη, 24 Νοέμβριος 2016 23:13