Άγγελος Στάγκος

Το ποδόσφαιρο ως καθρέφτης

Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, τα απερίγραπτα γεγονότα που σημαδεύουν σε μόνιμη βάση το ποδόσφαιρο κυρίως, αλλά και τον ομαδικό αθλητισμό γενικότερα αντικατοπτρίζουν την κατάσταση της χώρας. Όποιος κάνει τον κόπο να εξετάσει ένα - ένα τα χαρακτηριστικά του ελληνικού ποδοσφαίρου θα διαπιστώσει αβίαστα ότι ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα με τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν την εικόνα της Ελλάδας σήμερα. Είναι υποκριτικό να εκφράζουμε θλίψη ή οργή για όσα συνέβησαν στον τελικό του Κυπέλλου, όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έχουμε τέτοια φαινόμενα κάθε Σαββατοκύριακο σε διάφορα γήπεδα και είναι ανόητο να θεωρούμε ότι το ποδόσφαιρο λειτουργεί ανεξάρτητα από την υπόλοιπη καθημερινότητα και την κοινωνία.

Τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι το μέτριο έως οικτρό θέαμα που προσφέρει ως προϊόν (πρόκειται στην πραγματικότητα για ελληνική πατέντα το άθλημα που παίζεται στα ελληνικά γήπεδα και ονομάζεται ποδόσφαιρο), η ανύπαρκτη παραγωγή Ελλήνων παικτών με αποτέλεσμα να καταφεύγουν οι σύλλογοι στην εισαγωγή, η χαμηλή ποιότητα των παραγόντων του, η κάκιστη οργάνωση και λειτουργία, η τυφλή βία που παίρνει μαζικές διαστάσεις, η αδυναμία του κράτους να επιβάλει τον νόμο και να τιμωρήσει ενόχους, η εκτεταμένη συναλλαγή και διαφθορά, η συνωμοσιολογία που αποτελεί τρόπο σκέψης, ο τυφλός φανατισμός και παραλογισμός, τα μίντια που υποθάλπουν και εκτρέφουν όλες αυτές τις συμπεριφορές. Ίσως υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά που διαφεύγουν της προσοχής, αλλά τα παραπάνω είναι κυρίαρχα.

Αντίστοιχα ακριβώς είναι τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας αυτήν την εποχή. Βουτηγμένη στη μετριότητα, την έχει αποδεχθεί ως φυσιολογική κατάσταση και επιδίωξη στην καθημερινότητα, όπως και σε πάρα πολλούς επαγγελματικούς και επιστημονικούς τομείς, η οικονομία μας δεν παράγει και κυρίως εισάγει, η ποιότητα των πάσης φύσεως ταγών είναι χαμηλή, η κοινωνική οργάνωση και λειτουργία είναι κάκιστη, η ανομία, βία και η εγκληματικότητα κλιμακώνονται, το κράτος δεν μπορεί να επιβάλει το νόμο και την τάξη, επικρατεί ατιμωρησία, η διαφθορά με διάφορες μορφές και σε όλα τα επίπεδα είναι εκτεταμένη, η έλλειψη λογικής και η συνωμοσιολογία αποτελούν στοιχεία της ελληνικής νοοτροπίας, πολλά από τα μίντια διακρίνονται για τον λαϊκισμό τους και δεν αφήνουν τίποτα να ανθήσει. Πρόκειται για διαπιστώσεις με ελάχιστο περιθώριο λάθους, που αναμφισβήτητα διαμορφώνουν την κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα.

Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι αν το ελληνικό ποδόσφαιρο θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό, εφόσον επικρατεί η κατάσταση που προαναφέραμε στην ελληνική κοινωνία. Η απάντηση είναι ότι δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν είναι δυνατόν να έχει πέσει στα βάθη της πλήρους ανυποληψίας και το κράτος μαζί με την κοινωνία να παρακολουθούν δίχως να επεμβαίνουν. Αν μη τι άλλο, τίθενται πια ανοικτά θέματα καταλήστευσης όσων παίζουν «στοίχημα» ή κάτι παρόμοιο, ασφάλειας πολιτών και κράτους, διασυνδέσεων των λεγόμενων «χούλιγκαν» (που δεν είναι λίγοι, παρά τα όσα ισχυρίζονται παράγοντες και δημοσιογράφοι) με εγκληματικές συμμορίες και διάβρωσης του κοινωνικού ιστού. Για όποιον δεν έχει καταλάβει, ούτε οι παράγοντες του ποδοσφαίρου που έθρεψαν και προστάτευσαν τους «χούλιγκαν» μπορούν να τους ελέγξουν πια.

Αν ΤΩΡΑ δεν γίνει κάτι δραστικό, πέρα από δηλώσεις και ευχολόγια, θα έλθει η ημέρα που η κοινωνία και το κράτος θα κληθούν να αντιμετωπίσουν εξοπλισμένους ιδιωτικούς στρατούς. Αυτή η ημέρα δεν είναι μακριά.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή, 04/05/2011

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_16_04/05/2011_440786

Αναδημοσίευση: www.e-keimena.gr