Σε σύνδεση τώρα

Έχουμε 41 επισκέπτες συνδεδεμένους

   

Salvador Dali - Α Dog Sleeping in the Shade of the Sea, 1950, Comte Francois de Vallombreuse Collection, Paris

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι

ήταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο

 

Ένας παππούς που έκανε αμμόλουτρα

ξεχάστηκε θαμμένος μες την άμμο

όταν τον θυμηθήκανε μετά από μέρες

σηκώσαν το καπέλο του, δεν ήταν από κάτω

 

Μια πάλευκη τουρίστρια απ' το βορρά

τα 'φτιαξε με τον ήλιο

κοιμήθηκε μαζί του μέρες μήνες

σκούρυνε, αφομοιώθηκε απ' το τοπίο

οι δικοί της τώρα την αναζητούν

μέσω του Ερυθρού Σταυρού

 

Ένα παιδί δαρμένο έγινε αχινός

αν τους βαστάει τώρα

ας με ξαναδείρουν, είπε

πήρανε ο μπαμπάς κι η μαμά

μαχαίρι και πηρούνι

και χωρίς να τρυπηθούν

του φάγαν την καρδιά

 

Ένα σκυλί κυνηγημένο

δάγκωσε την ουρά του και την έφαγε

ύστερα έφαγε όλο το κορμί του

έμεινε μόνο το κεφάλι του στα βότσαλα

Ν' ασπρίζει από τα κύματα γλειμμένο

 

Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο

ακίνητο ένα καλοκαίρι

φυσούσαν άνεμοι φουσκώναν τα πανιά

δεν έλεγε να φύγει. Τι περίμενε;

 κανείς δεν ξέρει

 

Ποίηση: Αργύρης Χιόνης

 ("Λεκτικά Τοπία", Αθήνα 1983, Εκδ. Καστανιώτη)
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας



το ωραίο καλοκαίρι γ’

  

 

Μεσημέρι καλοκαιριού, μεσημέρι στη Δήλο, τη Νάξο, τη Σύρο, τη Μήλο και την Αμοργό, κοιτάζεις τη θάλασσα, μισοκλείνεις τα μάτια, σπασμένα γυαλιά που αντανακλούν το φως στο νωχελικό λίκνισμα των κυμάτων, τα κύματα της θάλασσας η αισθητική του μέλλοντος χρόνου, λουτρό από γαλάζιο και λευκό φως (πώς να είναι ο παράδεισος στα καλοκαίρια του;), το δέρμα που τραβάει από την αρμύρα, το δέρμα στα εγκαύματα και τις ιστορίες του

πάνω σε άλλα σώματα,

τα ταξίδια πάνω στο δέρμα ή κάτω από αυτό, τα μικρά παιδιά στην παραλία, τα φτυαράκια, τα κουβαδάκια, τα «έλα έξω» και τα «μη», ο ήλιος που σε ζαλίζει, το χέρι της πάνω στην πλάτη σου και έπειτα ένα αρνητικό παλάμης πάνω στο σώμα – το χέρι της - ο ύπνος που σε παίρνει εκεί, ζάλη από μελτέμι, κύμα και αλάτι

 

ονειρεύεσαι φωνές παιδιών και παιδιά που παίζουν στο δρόμο κυνηγητό, κρυφτό, κεραμιδάκια, το ψωμοτύρι στο χέρι και η σκόνη του καλοκαιριού, το πότισμα στα χωράφια μέχρι το βράδυ αργά, οι ελιές, τα αυλάκια, η πίεση, οι σπασμένες σωλήνες, τα συντριβάνια του νερού, το βράδυ που πέφτει τρυφερό, εύθραυστο σαν το γιασεμί, η δροσιά της νύχτας, το αγιόκλημα, τα φούλια και οι βασιλικοί, οι κουβέντες μέχρι αργά, η Άρκτος, η Κασσιόπη, ο Δράκοντας, οι Πλειάδες και οι ευχές που δεν προλάβαιναν να ολοκληρωθούν ποτέ

 

ονειρεύεσαι ένα καλοκαίρι που δεν θα τελειώσει ποτέ, με καλοκαιρινά πρωινά και πρωινές αγορές, με απόλυτα μεσημέρια της ζέστας και της άπνοιας, με νύχτες δροσερές που ανασαίνουν βαριά στην αγάπη και τα σεντόνια,

 

απόγευμα καλοκαιριού, στην παραλία παίξαμε μπάλα με όλες τις φυλές και λιώσαμε στον ιδρώτα, η άμμος κόλλησε σα ρούχο στο δέρμα - η λάσπη μιας ωραίας ζωής – και μια βουτιά στο νερό πριν σκάσεις από τη ζέστη, οι κόκκοι της άμμου ύστερα στα σεντόνια, οι αναπνοές φιλιά και τα κλειστά μάτια, η αγάπη, η αγάπη, η αγάπη – τι θυμάσαι από όλα αυτά τώρα που μεγάλωσες; και αν το να μεγαλώνεις σημαίνει ότι δεν θα ‘χεις πια μνήμες, γιατί μεγαλώνεις;

 

βράδια καλοκαιριού ωραία μεσ’ στα mojitos, τα άσπρα φορέματα και τα λινά πουκάμισα, η περατζάδες στα πλακόστρωτα και τα καλντερίμια, ξεχασμένες μπάντες, lounge μονοτονίες, ας κλείσει κάποιος τον ήχο γιατί το beat είναι πίσω από τους τοίχους ή έξω στους δρόμους, το βράδυ γυρνούσαμε αργά με λαϊκά στο ράδιο, με μουσικές που δε μιλούσε κανείς,  

 

μεσημέρι καλοκαιριού στην Σκιάθο, την Ύδρα, τη Ζάκυνθο, τους Παξούς, τα Αιγαιοπελαγίτικα και την Αμμουλιανή, την ώρα αυτή καταλαβαίνεις τη χώρα αυτή, κοιτάζοντας στον ουρανό και βλέποντας το μαύρο στο φως, το φως που σε τυφλώνει, που συσκοτίζει την όραση, που δε σ’ αφήνει να δεις, το φως, το φως, η μέθη, αυτά που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις, τα νοήματα της ζωής που τα ζεις και πάλι δεν τα καταλαβαίνεις

 

όλα αυτά λίγο πρόχειρα για την αποκατάσταση των πραγμάτων, τώρα που αυτή η χώρα έχει γίνει «πεδίο βολής φτηνό, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι», τώρα που τα καλοκαίρια των επιγόνων ετοιμάζονται για μια καταστροφή, που θα είναι και αυτή ωραία.

 

 

ΥΓ: Ας γίνει οτιδήποτε. Ας καεί το Σύμπαν. Αλλά με το φόβο δεν μπορείς να ζεις πια. Ούτε με φόβο ούτε με ενοχές ούτε με ματαιώσεις. Κλείσε το γυαλί και βγες στους δρόμους. Θα συνεχίσεις να ζεις και το τέλος του κόσμου αργεί. Θα κάνεις ένα μακροβούτι κρατώντας το πολύτιμο της ανάσας και θα βγεις πάλι στο φως. Πώς αλλιώς; Μεγάλωσες με γράμματα ελληνικά.

 

   

Κωνσταντίνος Ν. Καρεμφύλλης

  

  

  

  

 

e-keimena.gr

   

 Ιστότοπος για τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας στην εκπαίδευση

και πεδίο βολής εξαιρετικών κειμένων στο διαδίκτυο.

 

 

Αγαπητοί φίλοι,

Το περιεχόμενο του Ιστότοπου είναι ελεύθερο και ανοιχτό προς ανάγνωση και χρήση, για κάθε ενδιαφερόμενο.

Από την άποψη αυτή

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή χρήση μέρους ή του συνόλου των αναρτήσεων που περιλαμβάνονται στον ιστότοπο αυτό από μαθητές, εκπαιδευτικούς ή άλλους "κυβερνοναύτες", χωρίς να απαιτείται προηγουμένως κάποια προφορική ή γραπτή άδεια από το διαχειριστή.

Απλώς, αν βρίσκετε και εσείς κάποιο νόημα στο μοίρασμα και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και τη σκέψη, μπορείτε να αναφέρετε τον ιστότοπο ως πηγή, προκειμένου να τον ανακαλύψουν και ενδεχομένως να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι.

Μπορείτε επίσης να προτείνετε και εσείς κάποιες αναρτήσεις (κείμενα, υλικό διδασκαλίας, κ.λπ.) γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας, την ηλεκτρονική σας διεύθυνση και στέλνοντάς τα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

 e.keimena@yahoo.gr   

 

Η ευθύνη της τελικής επιλογής του υλικού ανήκει στη διαχείριση του Ιστότοπου.

 

 

 

 

 

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 26 Αύγουστος 2011 22:44